ბოდიში

ბოდიშს გიხდი რომ გამოგიყენე

და ეგოიზმიც გამოვავლინე.

ასეთი არ ვარ, ნამდვილად არ ვარ,

მაგრამ არ ვნანობ რაც ჩავიდინე...

გარდაუვალი ყოფილა თურმე

ის ყველაფერი, რაც გავაკეთე,

და საკუთარი თავის შეცნობის

ფასიც რომ შენით გადავიხადე.

ნეტავ იცოდე როგორ განვიცდი

და ბოდიშს გიხდი ამ ყველაფრისთვის,

ვწუხვარ და ხელში მიპყრია ამ წამს

კალამი ცოდვის გამოსყიდისთვის.

მაგრამ ნუ მთხოვ რომ ვნანობდე რამეს

და სინანული თვალთ ცრემლებს მდენდეს,

ვერ დავუშვებ, რომ თვითგვემას ვგრძნობდე

და მომავალში დაღი დამაჩნდეს.

არ ველი თითქოს გამიგო რამე,

მაგრამ მინდა რომ მაინც იცოდე,

როგორ ვწუხვარ და განვიცდი შენთვის,

ნეტავ ამ წუხილს შენც ჩემებრ გრძნობდე,

რათა იცოდე, თუ რა ღრმაა იგი

და რა სიმძაფრით მიფეთქავს გული.

ბოდიში, წამით რომ შეგიცოდე

და სარკე მოგეც მე რეალური.

რადგან რომ არა საჭიროება,

ვფიცავ, რომ ამას არ ჩავიდენდი

და შეკითხვასაც საბედისწეროს

არაფრის გამო არ დაგისვამდი.

იკმარე მხოლოდ ეს ერთი ლექსი,

მე მეტჯერ ბოდიშს აღარ მოგიხდი

და თუ ვერ მიტან და გულით მძაგავ,

ამ დანაშაულს გამოვისყიდი.

გპირდები, რადგან მე მჯერა ამის

და რისიც მჯერა, ყველაფერს ვაღწევ

და თუნდ მიზნებსა და თუნდ ოცნებებს,

მე რეალობად უთუოდ ვაქცევ!

გიორგი ჩაჩხიანი