დაღამდა და მზე ჩავიდა,
მაგრამ მთვარე ამობრწყინდა.
სწორედ ღამით, მთვარის შუქზე
ფიქრი მიხმობს, წერა მინდა.
რას დავეძებ სიბნელეში?
ღამე სხვაა, ფიქრის დროა.
ამ დროს დავწერ ისტორიას
დაედების ტოლად ტროა.
დღისით კიდეც გავისარჯე,
გონებაც გადაიღალა
და ფიქრები ცუდზე, ავზე
უცნაურად გამეცალა.
თავს ვგრძნობ ისე, თითქოს ვიყო
ტკბილ შარბათში ჩაძირული.
სწორედ ამ დროს ვამბობ მართალს,
რასაც მეტყვის ჩემი გული.
ღამეს სძაგენ, დღეს აქებენ,
მაგრამ რა არს სინამდვილე?
ნუთუ ღამე მტყუანი არის,
ამაშია სიმარტივე?
დღისით ყველა სცენაზე დგას,
სპექტაკლს აწყობს, ნიღაბს ირგებს.
ღამით კიდევ ტკბილ საწოლში
ნაღდად შენ ხარ, ვერვინ გაგცემს.
მზე ჩავა და დედამიწას
გაანათებს მთვარის შუქი,
დრო დადგება სიმართლის და
ფარისეველს დაჰკრავს მუქი.
სწორედ ამ დროს ვიწყებ წერას,
სიმართლე რომ გავაჟღერო.
შევქმნა რეალობის სარკე,
ამიტომაც მინდა ვწერო.
გიორგი ჩაჩხიანი
No comments:
Post a Comment