რაღაც მოსვლია საყვარელ კალამს,
გათავებულა შიგნით მელანი.
არ იწერება აღარც ლექსები,
აღარც მოთხრობა, აღარც რომანი.
ძნელია, როცა საყვარელ საქმეს,
ხელობას ხედავ მავთულხლართებში,
გონება გერჩის და ნებას არ გრთავს
გადაიკარგო უცხო განცდებში.
წერაც კი მინდა, მაგრამ ასე სჯობს,
ყველაფრის მოვა თავისი ჟამი,
მეც მაშინ დავწერ, მაშინ ვიმღერებ,
როცა მომიხმობს ჩემი კალამი.
No comments:
Post a Comment