ნეტავ კი თოვდეს

უკვე ზამთარიც დადგა,

წვიმაც მოვიდა ბევრი,

მე ისევ გულით გელი,

შენ კი უკვალოდ გაქრი.

მხოლოდ ოცნებას ძალუძს,

გამხადოს მოწმე შენი,

როგორ მინდა,რომ თოვდეს,

ბარდნიდეს მთელი დღენი.

ეგებ ისმინო ლოცვა

და ამისრულო ნატვრა,

ვინ იცის, რისთვის გნატრობ,

რად მიძგერს გული ჩქარა.

ზეცას შევყურებ მარად,

ეგებ გიხილო უცებ,

მაგრამ არ ჩანხარ, არა

და კვლავაც მალოდინებ.

გიორგი ჩაჩხიანი