დაკარგული უფლის ძიებაში

დათოვლილ გზას მიაბიჯებს ქალი,

დიდი კრძალვით, რიდით მიდის საყდარს,

არად აგდებს მეზობლების მზერას,

ეკლესია მოდაში ხომ არ არს.

თავსაფარით მაინც მიდის საყდარს,

კაბის ბოლო კი თოვლში გზას კვალავს,

უფლისაკენ მიმავალსა გზაზედ

ყველა უფრთხის, ის ხომ მათ არა ჰგავს.

რას აკეთებს? -  თითს იშვერენ მასზე,

ტაძარს მისვლა მოდაში ხომ არ არს,

მაინც მიდის, დიდი კრძალვით,რიდით,

ღვთის საძებნად სტუმრობს ძველსა საყდარს.

დღეს ის დროა, ღმერთს რომ არვინ ეძებს,

რწმენა რა არს ისიც არ იციან.

საბრალონი სინანულის ნაცვლად

გაკვირვებით ქალსა შესცქერიან.

მიტოვებულ საყდარს ნათებს სხივი,

პირჯვარს იწერს ცახცახითა ხელის.

მერე რა, რომ გაჰკილავენ მუდამ,

მთავარია ჰპოვოს ღმერთი თვისი. 

 გიორგი ჩაჩხიანი