გალაკტიონი

მიწას დაეცა დიდი მგოსანი,

იფრინა ციდან ცამეტი მეტრი,

გულის ჯიბეში ედო წიგნაკი,

დიდი სიმდიდრე და საგანძური.

ვახტანგს*  უნახავს დიდი პოეტი

მარაჯინშვილის ხიდზე ფიქრებში,

სადაც მიუგო გალაკტიონმა,

რა კარგია არის დახრჩობა მტკვარში.

ხუთი დღით ადრე მხატვარს - კორნელის**

დაუხატია პორტრეტი მეფის,

სწორედ ეს იყო უკანასკნელი

ხატება სახის გალაკტიონის.

ჯერ ღაღადებდა „ უსიყვარულოდ“,

შემდეგ კი იქმნა უკვდავი „მერი“,

„მესაფლავე“ და „ლურჯა ცხენები“

გახდა პოეტის სულის მესერი.

რეალობისგან გახიზნულ პოეტს

სმის ჰქონდა მხოლოდ დარდი და ნატვრა,

ნარჩევ ელიტას, მან ამჯობინა

უბრალო ხალხი და მწირი სუფრა.

ეულად ქცეულ მეფე-მგოსანსა

იღებდა მხოლოდ ზეცა ღვთიური,

მაგრამ ყორანი არ იძინებდა,

ბედი რჩებოდა მუხანათური.

ხუთი საათი შემოჰკრა ზარმა,

მაგრამ ჩავარდა გეგმა პირველი,

შემდეგ კი ბოლო სიტყვები იყო

ვლადიმერისთვის*** დაფიცებული.

ექვს საათს ათი წუთი უკლია,

თეთრი ხალათი საწოლს ედება,

სკამზე შედგება გალაკტიონი

და მიწას ნაზად ეამბორება.

უკანასკნელი გზა განვლო ერმა,

ქუჩები იყო გადაჭედილი

და დაიკრძალა გალაკტიონი

მის სიახლოვეს, ვინც იყო მისთვის

                                           გაღმერთებული.****

გიორგი ჩაჩხიანი

* გალაკტიონის წიგნის რედაქტორი ვახტანგ ჯავახაძე, რომელიც პირადად იცნობდა პოეტს, იხსენებს, რომ სტუდენტობის დროს იგი ტაბიძეს მარჯანიშვილის ხიდთან შემთხვევით შეხვდა: პოეტი ნასვამი იყო და მტკვარს უყურებდა. როცა მას გავუსწორდით მოტრიალდა და ჩემს თანამგზავრ გოგონას მიმართა: "რა ლამაზია ქალიშვილო მტკვარი... ბარათაშვილს უყვარდა მტკვრის პირას ხეტიალი." შემდეგ პატარა პაუზა გააკეთა და დაამატა: "რა კარგია მტკვარში თავის დახრჩობა."

** 1957 წლის 12 მარტს, ანუ თვითმკვლელობამდე სულ 5 დღით ადრე, გალაკტიონი თავის მეგობარ მხატვართან - კორნელი სანაძესთან მივიდა. იგი აღელვებული იყო. ტაბიძემ სანაძეს თავისი პორტრეტის დახატვა კატეგორიულად მოსთხოვა. მან მხატვარს ულტიმატუმიც კი წაუყენა: "ან ახლა დამხატავ, ან ვეღარასოდეს". სანაძის მიერ შესრულებული გალაკტიონის ჩანახატი პოეტის სიცოცხლეში უკანასკნელი აღმოჩნდა.

*** ექვსის ნახევარზე გალაკტიონს დერეფანში ნაცნობი მწერალი ვლადიმერ მაჭავარიანი შეხვდა, რომელიც თერაპიულ განყოფილებაში მკურნალობდა. მაჭავარიანმა ლექსების წასაკითხად იგი მესამე სართულზე მიიწვია. პოეტს მიწვევაზე უარი არ უთქვამს. თუმცა, პროცედურები მოიმიზეზა და მოგვიანებით შეხვედრას დაპირდა. ეს გალაკტიონის უკანასკნელი სიტყვები იყო.

**** მთაწმინდაზე ტაბიძე ბარათაშვილის სიახლოვეს დაკრძალეს. იმ პოეტის ახლოს, რომელსაც იგი სიცოცხლეში აღმერთებდა.