პატარა ბიჭის განცდები

პატარა ბიჭი კუთხეში ტირის,

მუხლები მკერდზე მჭიდროდ მიუკრავს.

თავჩაქინდრული თავისთვის დარდობს,

პირი კი ძლიერად მოუკუმავს.

-რა გჭირს, ბიძია, თქვი რა გაწუხებს,

-ეუბნებიან მას უფროსები.

გულის ნადების გამხელას სთხოვენ

იმისი ცოდვით დატანჯულები.

მაგრამ დუმილი, კვლავაც სიჩუმე,

მხოლოდ თვალებში ჩამდგარი სევდა

და დიდი დარდი, დიდი წუხილი

უკვე ბიჭის გულს დაღად დააჩნდა.

მერე რა რომ ის პატარა არის,

ნაზი გული აქვს, წაუბილწავი

და ყოველივეს ძლიერ განიცდის,

სევდასაც ამიტომ მისცა თავი.

ბევრს კი ჰგონია, რადგან ბავშვია

ცხოვრება მისთვის სულ მარტივია

და მის ასაკში საწუხარი და

სადარდებელიც არაფერია.

კბილს კბილზედ აჭერს, ტუჩებს კი კუმავს,

იცის, რომ არაფერი უნდა თქვას

და თუკი რამე სევდა აჩნია,

ისიც რომ გულში უჩუმრად ჩაკლას.

პატარა ბიჭი კუთხეში ტირის,

მისი მზერა კი შიშს გამოხატავს,

თან ახსენდება დილით მომხდარი,

თან სურს ხატება რომ მისცეს ნიავს.

და ყოფილიყოს ცუდი სიზმარი,

რომელიც აღარ დაესიზმრება

და ამის გამო აღარასოდეს,

აღარასოდეს გაიტანჯება.

მაგრამ რა წამს კი სახლში ბრუნდება,

ვერსად გაურბის ამ რეალობას

და ძალადობის კვალი ამჩნია

დედის მზერასა და მის სახებას.

დღეს მამამ დედა სასტიკად სცემა,

ის კი კედელთან ატუზულიყო,

ეხვეწებოდა - გაჩერდი, მამა,

წყობილებიდან გამოსულიყო.

სულ კანკალებდა საბრალო ბიჭი,

ხელები ყურებზე აეფარა,

თვალებს ხუჭავდა, მაგრამ ამაოდ,

დაღისგან ვერაფერს დაეფარა.

როდესაც დედამ შვილს მოჰკრა მზერა

ქმარს ხელი ჰკრა და მისკენ გაიქცა,

მუხლებს დაემხო, ბიჭს მოეხვია

და ამ დროს თითქოს შეირყა ზეცა.

დედის სახიდან სისხლის წვეთები

ბიჭის მხარ-ბეჭზე ჩამოიწვეთა

და მის სახეზე პირველად მოხდა,

სიძულვილი რომ გამოიკვეთა.

მთელი ძალით და მთელი სხეულით

დედის მკერდს ძლიერად ჩაეკონა.

თავი კი მხოლოდ მაშინ ასწია,

როდესაც კარის ხმა გაიგონა.

დედამ კი შუბლზე ნაზად აკოცა,

ორივეს თვალებს სდიოდა ცრემლი

და ჩაეხუტა თავის შვილს გრძნობით,

რომელიც იყო ძლიერი, რწფელი.

გიორგი ჩაჩხიანი