ახალი წელი

გაბმული რეკვა ზარებისა ყურებს აყრუებს,

აუწყვეტელთა თავნებობა ყველაფერს ფარავს.

ბანად ეძლევა მათ ქართული მრავალჟამიერ,

დღე,როცა კაცი ღვინოსაცა არა იპარავს.

ძაღლების ისმის ყეფა ძლიერ,აშვებულების

შიშით მგელიცა დამალულა თავის ბუნაგში.

თორმეტზე დროსაც შეუწყვიტავს თვისი წამზომი,

მხოლოდ ერთი რამ უტრიალებს ყველასა გონში.

მრავალჟამიერ, გასძახიან ქართველთ ქართველნი,

წკრიალი ისმის ყოველივე ოჯახსა შინა.

ცას, მრავლად მნათობს,მოხატულსა,შესცქერის ყველა

ერთიანობას ვეღარა ჰყოფს ვერც შუშის მინა.

ზარები რეკენ,ისევ რეკენ გაუჩერებლივ,

თხას აცილებენ,მაიმუნსა კი მოუძღვიან,

გზას უნათებენ საახალწლო ლამპიონები

და შესახვედრად საუკეთესოსთვის იღწვიან.

ბარდნის,სამყაროს ამძიმებენ თოვლის ფიფქები,

სახურავებსა და მანქანებს ჰფარავს ფანტელი,

ამ დროს თორმეტზე თოვლიც ძალზედ გასახარია.

სახარულია ალს რომ ჰმატებს იგი სანთელი.

აღტკინებული ველოდები ახალსა წელსა,

სულ იმას ვამბობ მომავალი გვიჩვენებს ყოველს,

მეც შემოვძახებ, დავჭექ ჩემსას,მრავალჟამიერს

და მოგილოცავთ ახალ წელსა მე ყოველ ქართველს.