ქარს რომ მოაქვს ლექსები

ქარი რომ ქრის სწორედ მაგის ბრალია,

ფურცლები რომ აქეთ-იქით ფრიალებს,

დიდი გრძნობით გაჟღენთილი ლექსები

ხან ვის ეკვრის, ხან ვის მიუკაკუნებს.

მრავალია, ვისაც მოსწონს რითმები,

ფიქრები და გულის გამოძახილი,

მაგრამ არის ვინმე იმათთაგანი

ადრესატი, ლექსების წამკითხველი?

იქნებ სადმე, შუა ქუჩაზე მიმავალს,

რომელიმე ლექსი ქარმა მოგართვას,

შენც ნახო და მოგეწონოს გულისთქმა

და მიმიხვდე დატოვილ მინიშნებას.

ოჰ, როგორი ბედნიერი ვიქნები,

ვერ დავაოკ გულსა გახარებულსა,

სიყვარულის ჭეშმარიტი ზმანება

თვალს ამიმღვრევს, მეტად გაბრწყინებულსა.

მომავალი გამოსახავს სინათლეს,

ქარის ნაცვლად, მზის სხივები ლაღები

გადმოგცემენ შენზე დაწერილ ლექსებს,

გულო ჩემო,შენც მაშინ განათდები.

დღეს კი წერა, შეთხვზა უცხო რითმების,

საქმედ მიქეც, მიმაჯაჭვე ქაღალდებს,

ყოველ დილით ქარსა მოაქვს ლექსები,

ხან ვის ეკვრის, ხან ვის მიუკაკუნებს.

გიორგი ჩაჩხიანი